Wednesday, December 30, 2009

გოდერძი ჩოხელი


ამ მიწის ბედი ჩემი ბედია


...
ტოროლა მიდის წკრიალით
როგორ უხდება ზეცას
ველზე ქრის გრილი ნიავი
შროშანებს წელში კეცავს
ირგვლივ მზის სუნი ტრიალებს
ქვასაც უხარის, ხესაც
როგორც მიყვარდი აქამდის
ისე მიყვარხარ დღესაც.

55 წლის გახდებოდაო გოდერძი ჩოხელი...
უხმაუროდ იცხოვრა, უხმაუროდ იავადმყოფა, უხმაუროდ გარდაიცვალა, უხმაუროდ დაასაფლავეს და დაბადების დღემაც უხმაუროდ ჩაიარა. აგერ, გვერდით თემაში რომ არ შემეხედა, ვერც გავიგებდი. არადა ამ კაცს არც სიკვდილი აცალეს და არც სიცოცხლე. ერთადერთი მწერალი და რეჟისორია ალბათ, რომელსაც კალოშები პეროში არ გაუცვლია და სიკვდილამდე ცვითა...
ზოგჯერ მაქვს ხოლმე იმის შეგრძნება, რომ მწერალი ან რეჟისორი ტყუის, ანუ რასაც წერს მხოლოდ მანერაა ან პოზა ან თავის კარგად წარმოჩენის სურვილი, სინამდვილეში კი შალვა კეჟერაძის თქმის არ იყოს, ისევ ის ბითურია ხინკლის ჭამამდეც და ხინკლის ჭამის შემდეგაც.
...დალოცვილო ღმერთო რა იქნება ზოგჯერ ადამიანები თავის დროზე დაბადო ხოლმე.

სადაც არის და როგორც არის, სულში სიმშვიდე ჰქონოდეს!

0 comments:

Post a Comment