-ვრეაგირებ პირველივე დაძახილზე;
-მობილურმა ჩანთიდან და სხვადასხვა უჯრიდან გადმოინაცვლა ჯიბეში და შესაბამისად აღარ ვივსები საყვედურებით ერთი კვირაა ვრეკავთ და სად ხარ;
-მზერა გამიცოცხლდა;
-დედაჩემის ქალაქგარეთა ბიბლიოთეკიდან ამოვქექე ოდესღაც წაკითხულ-წაუკითხავი წიგნები და ამოსუნთქვის გარეშე წავიკითხე ოცდაექვსი წიგნი ერთ თვეში;
აქედან რაც წაკითხული არ მქონდა და რამაც ჩემზე დიდი შთაბეჭდილება მოხადინა, იყო შვედი მწერლის იალმარ სიოდერბერგის "სერიოზული თამაში". ვკითხულობდი და მეგონა ბერგმანის ფილმს ვუყურებდი.
მეთოთხმეტე საუკუნის იაპონელი მწერალი ქალი ნიძიოს ერთადერთი ნაწარმოები - ავტობიოგრაფიული რომანი "საჩუმათო ამბავი". რამაც კიდევ ერთხელ დამარწმუნა რომ იცვლება მხოლოდ დრო.
ლეონჰარდ ფრანკის ავტობიოგრაფიული რომანი "მარცხნივ სადაც გულია". ძალიან მაგარი წერის სტილი, მახვილი ენა, დახვეწილი და დრამაზე ოსტატურად მორგებული იუმორი.
კამილო ხოსეს სელას მოთხრობები, განსაკუთრებით "არტისტების კაფე" რომელიც ბევრად უფრო მომეწონა, ვიდრე მისი ყველაზე ცნობილი და პოპულარული ნაწარმოები "პასკუალე დუარტეს ოჯახი". ასევე მისი ერთგვერდიანი ავტობიოგრაფია. ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი ავტობიოგრაფიაა, რაც წამიკითხავს.
ჩეხი მწერლების მოთხრობები, მეტნაკლებად გაასწორა.
მოკლედ, სკოლაში დაბრუნებულ ბავშვებს რომ აწერინებს ხოლმე დამრიგებელი, ვინ როგორ გაატარა ზაფხულიო, ეგეთი პოსტი გამომივიდა:D
ჰო ბარემ აქვე დავწერ. ვიყავი უსტარაულის ჩანჩქერზე სოფელ ერთაწმინდის ზემოთ და ფრიად მოხიბლული დავრჩი. :D
-მობილურმა ჩანთიდან და სხვადასხვა უჯრიდან გადმოინაცვლა ჯიბეში და შესაბამისად აღარ ვივსები საყვედურებით ერთი კვირაა ვრეკავთ და სად ხარ;
-მზერა გამიცოცხლდა;
-დედაჩემის ქალაქგარეთა ბიბლიოთეკიდან ამოვქექე ოდესღაც წაკითხულ-წაუკითხავი წიგნები და ამოსუნთქვის გარეშე წავიკითხე ოცდაექვსი წიგნი ერთ თვეში;
აქედან რაც წაკითხული არ მქონდა და რამაც ჩემზე დიდი შთაბეჭდილება მოხადინა, იყო შვედი მწერლის იალმარ სიოდერბერგის "სერიოზული თამაში". ვკითხულობდი და მეგონა ბერგმანის ფილმს ვუყურებდი.
მეთოთხმეტე საუკუნის იაპონელი მწერალი ქალი ნიძიოს ერთადერთი ნაწარმოები - ავტობიოგრაფიული რომანი "საჩუმათო ამბავი". რამაც კიდევ ერთხელ დამარწმუნა რომ იცვლება მხოლოდ დრო.
ლეონჰარდ ფრანკის ავტობიოგრაფიული რომანი "მარცხნივ სადაც გულია". ძალიან მაგარი წერის სტილი, მახვილი ენა, დახვეწილი და დრამაზე ოსტატურად მორგებული იუმორი.
კამილო ხოსეს სელას მოთხრობები, განსაკუთრებით "არტისტების კაფე" რომელიც ბევრად უფრო მომეწონა, ვიდრე მისი ყველაზე ცნობილი და პოპულარული ნაწარმოები "პასკუალე დუარტეს ოჯახი". ასევე მისი ერთგვერდიანი ავტობიოგრაფია. ერთ-ერთი ყველაზე დასამახსოვრებელი ავტობიოგრაფიაა, რაც წამიკითხავს.
ჩეხი მწერლების მოთხრობები, მეტნაკლებად გაასწორა.
მოკლედ, სკოლაში დაბრუნებულ ბავშვებს რომ აწერინებს ხოლმე დამრიგებელი, ვინ როგორ გაატარა ზაფხულიო, ეგეთი პოსტი გამომივიდა:D
ჰო ბარემ აქვე დავწერ. ვიყავი უსტარაულის ჩანჩქერზე სოფელ ერთაწმინდის ზემოთ და ფრიად მოხიბლული დავრჩი. :D
0 comments:
Post a Comment