ამ ყველაფერს გაექცევი და წაიქცევიო, მარტო გულისცემით სადამდე ირბენო?- ამას ისინი ამბობენ, ვინც მუდმივად სხვისი პულსის თვლითაა დაკავებული, საკუთარი რომ ქაღალდზე დარჩათ მარტო და მღვდლისთვის მიცემულ პირობაში...
...საბოლოო ჯამში A პუნქტიც ზერო პოინტია და B პუნქტიცო ანუ დასაწყისი და დასასრული ანტონიმები კი არა, სინონიმებიაო, უბრალოდ აღმავალ-დაღმავალ ფაზებშია განსხვავებაო - ამას პრაგმატულ-აცრილ-იმუნიტეტგამომუშავებულები ამბობენ, მაგრამ პრაგმატიზმიც ხო ერთგვარი თავდაცვითი იარაღია, წესდებაში ერთ-ერთი პუნქტით: ”აღარასოდეს გავიცრუოთ იმედი” ...
ოქროს შუალედის ადამიანები! - თქვენთვის ერთადერთი კითხვის დასმა მინდება ხშირად, როდის ასწრებთ ცხოვრებას?
ადამიანურ ურთიერთობები კი იმ საბნად იქცევა, რომელსაც იქამდე იფარებ სადამდეც გწვდება, იმის მაგივრად რომ გამოცვლაზე იფიქრო და ისეთი დაიფარო შიგნით რომ მთლიანად გაეხვევი. ”რასზამ” ზარმაცები ვართ, ან მშიშრები ან კიდე ძველის გადაგდება გვენანება. რაც გინდა ის დაარქვი, სამივეს მაინც ერთი სახელი ჰქვია - კომფორმიზმი.
ერთმა კარგმა ადამიანმა თქვა, მონობაში, სანამ გახსოვს რომ მონა ხარ, ჯერ კიდევ თავისუფალი ხარო; აი მაშინ გე%რევა როცა დაგავიწყდება, რომ მონა ხარო...
ვინ თქვა რომ შენი თავისუფლება მთავრდება იქ, სადაც სხვისი იწყება?! რა ბულშიტია, იგივე ლოღიკით სადაც ჩემი იწყება, იქ სხვისი მთავრდება და ეს ხო ”მოკლე ჩართვაა”.
რეალურად თავისუფლება მთავრდება იქ, სადაც იწყება კომფორმიზმი - ნელი მოქმედების სულის საწამლავი, რომელიც მაშინ მოგკლავს ზუსტად, როცა ყველაზე მეტად გჭირდება და გიხარია სიცოცხლე...
ჰოდა ექაჩები ამ საბანს ზემოთ - ქვემოთ და ხან ფეხზე გცივა, ხან თავზე. მაშინ კეთილი ინებე და შენ თვითონ მოიკეცე ორად და მოერგე. მაგრამ არც ეგეთი გულუხვია Mr. დემიურგი, მორგების (ჩვენი თავის მორგება სხვა რაღაცაზე) ინსტიქტი მოგვიჟმოტა. სამაგიეროდ სხვა რაღაცის ჩვენზე მორგების ინსტიქტი გვესროლა მთელი ძალით, მისადმი რწმენის ჩათვლით. (რაღა ჩემთან ”გაგეხსნა შუტკა”)...
აბა ერთ კითხვაზე გამეცით პასუხი:
გზაჯვარედინი:
წინ წახვალ და გზაზე არაფერი გხვდება, მიდიხარ მარტო ერთ უსასრულო გაწელილ გზაზე. გადარჩენა-სიკვდილი 50/50-ზე.
უკან წახვალ და გზაზე სულ ცუდი გხვდება (ძალიან დიდხანს მიდიხარ, იმაზე დიდხანს ვიდრე ”წინ”) გადარჩენა 100%.
მარჯვნივ წახვალ გზაში არაფერი გხვდება, მაგრამ მოკლე გზაა. გადარჩენა-სიკვდილი 50/50-ზე.
მარცხნივ წახვალ და სრული სიგიჟე, ადრენალინ - ნორადრენალინ - კორტიზოლის ფეიერვერკი. (ესეც მოკლე გზა) სიკვდილი 100% .
P.s. აა კაცი! ეძიებდე და ჰპოვებდეო! ოპტიმიზმისა და მიზანდასახულობის უკიდურესი ფორმა. :D
1 comments:
არც თუ ისე მოკლე ყოფილა ეგ მარცხენა გზა . . .
Post a Comment