თუ არ მოგწონს წადი, თუ არ მოგწონს გადართე, თუ არ მოგწონს ნუ უყურებ, ნუ უსმენ, ნუ კითხულობ, უკეთესად შენ გააკეთე, დაწერე, იმღერე, ითამაშე და ა.შ.
ეს ის ბოლო გაჩერებებია, სადაც კამათში მონაწილე ერთი მხარე უმალ ჩაგაგდებს ხოლმე, როცა არგუმენტი ელევა. ღმერთმა ნუ ქნას და თუ რელიგიურ თემატიკას შეეხე ან რომელიმე რელიგიურ ყაჩაღს და ღვთის სახელით მოლაპარაკე ღიპგასიებულს, პირში მოგახლიან, ნუ განიკითხავო. რა კარგია! თურმე რა მარტივად შეიძლება გადაწყდეს პრობლემები! მთავარია ეხლა ფხვიერი მიწა და სირაქლემასავით გრძელი კისერი რომ თავი რბილად ჩავყოთ შიგნით. მერე რა რომ ტრაკი დაუცველი გვრჩება, ჩვენ ხო მაინც ვერ ვხედავთ. ამასობაში კი სარანჩებივით მრავლდებიან უტვინო პოლიტიკოსები, ჟურნალისტები, პარტიები, მოძრაობები, ”სულიერი მოძღვრები”, ამა თუ იმ ცოცხალ თუ უსულო საგანთა ”დამცველი” საზოგადოებები, მომღერლები, მწერლები, მსახიობები, ”პროფილები”, ნაირ-ნაირი დღის და ღამის შოუები, მოცლილი ცოლების და ნაშების კლუბები, ბიჭოლები, მარკუს მეტრეველები, აგერ ეხლა ”ბავშვი არ დაბადებულა და ყარამანს არქმევდნენ” სამეფო ამობრწყინდა ვიღაცა სასაცილო პერსონაჟებით. მოკლედ ერი და ბერი ხალისობს. ადრე თუ ”ობშიაკი” მარტო გარკვეული კატეგორიის ვიწრო წრისთვის იყო, ეხლა სხვა მიმართულება, სხვა ძალა და სხვა მასშტაბები შეიძინა და რომელ მარკეტში არ უნდა შეხვიდეთ ყველგან ნახავთ კუთხეში მიდგმულ ყუთს წარწერით ”შესაწირი” - ოფიციალური და ღვთის მადლით აღვსილი და ნაკურთხი რეკეტი, რომლის ერთ-ერთი წარმომადგენელიც ამაყად აცხადებს, რომ არანაირი კანონის არ ეშინია. ხო არ გახსენებთ ერთ-ერთ ინსტიტუტს ახლო წარსულიდან?
ჩვენ ისღა დაგვრჩენია ხელში წარმოსახვითი პულტი დავიჭიროთ და რაც არ მოგვწონს გადავრთოთ, თუ საერთოდ არაფერი მოგვწონს მაშინ ავდგეთ და წავიდეთ.
რა გახდა ერთი ნორმალურად მყეფარე ძაღლი რომ ეს დაუსრულებელი ქარავანი ან შეაჩეროს ან გეზი შეუცვალოს.
0 comments:
Post a Comment